Yeni bakışlar aradığımdan mı, kendimi dünyanın kötülüklerinden, savaşlarından korumak istediğimden mi bilmem daha çok seviyorum bu aralar okumayı...Kitaba sarıldığımda o dünyaya öyle bir giriyorum ki kafamı kaldırdığımda afallıyorum...Bu fotoğraf bu amaçla çekilmemişti aslında, onların dış renkleri cezbediyor beni, her gün masamda defalarca gördüğüm renklerim onlar...
Her zaman renkleri sevdim ben ama bu aralar daha mı çok düşkünüm? Belki de, her ne kadar buralara bir türlü gelmeyi beceremese de, kışın kapıda olması, karanlık, soluk ve koyu renklerin gelecek olması beni renklere daha çok çekiyor. En renkli fotoğrafları çekmek istiyorum şimdi, sanki kaçırmak istemeden güneşin son renklerini...
İçim yine kıpır kıpır, rengarenk, ofiste güneş sırtımı ısıtıyor, ofisin sabahki görece sessizliği, önceki günlerdeki fırtınaların dinmesi...Önümüzdeki günlerde beni bekleyen tufanlar korkutmuyor bu nedenle beni...