Bu aralar bebek ziyaretleri ve bebek hediyeleri arasında geçiyor günler.


Bebek gündemimde Yağmur ve Asya var.


Bir de küçük meleğim Eylül var tabi, bebek değil gerçi o ama olsun benim küçük hanımım.

1.80'lik yılbaşı ağacı salonun baş köşesine inceden kurulmuş, el birliğiyle, emek emek toplanan yılbaşı süsleri ile birlik olmuş büyük yılbaşı hareketini başlatmak üzere ayaklanmışlardır...

Böylesine destansı şimdilerde yeni yıl sevinci. Bir gün sonrasının bir gün öncesinden farkı olmadığını bile bile hem de. Olsun varsın. Mesele o değil ki zaten, mesele neden bulmak. Gülümsemeye, umutlanmaya, motive olmaya, hoşluk yaratmaya, hayata renk katmaya falan...


Bir ağaca astığın anlamlı bir dekorda yeniden anlamlar yüklemek belki de hayata, belki de yeni dilekler dilemek.
Gülümsemek bir küçük detayda.
Hayaller kurmak yarına dair, bilsen de bugünün, dünün yarını olduğunu. Ne fayda, iflah olmaz umutların var ya.
Varsın olsun.
Sen iki süste, bir iki renkli ışıkta, bir çam ağacında bul, yeni nedenin bu olsun!

Hayatın gerçekleriyle yüzyüze gelinceye kadar kuruluyor şimdilerde hayaller.

Sepetten taşmaya başlayan hobi malzemeleri...
Sehpanın alt rafının eğilmesine neden olan kitaplar, dergiler, kataloglar...
Beynimi isyan ettiren fikirler, düşünceler...
Defterlere sığmayan hayaller...
Bitmeyen istekler...
Yarım kalan işler...
ve çok daha fazlası ile meşgulken bu beyin, kalp ve beden, alarmın sesi ile yüzleşiyor her sabah...
Hadi bakalım rafa kaldır 13 saat daha hayalleri, kalkar kalkmaz yeniden o yatakta olmayı hayal et.
15 dakikada modunu değiştir, fırla evden, gülümse.
Sanki o saatte yapmak istediğin şey oymuş gibi...

Lavanta kokulu sabahlara uyanmak...
Ancak, bunun için bir İstanbul yolculuğunda babamın benim için taa Yalova'dan aldığı lavanta saksısını kuruttum ben. Babam sonrasında Aydın yolculuğunun dönüşünde bana saksıda bir lavanta daha aldı gerçi. "Alayım ben onu eve götüreyim artık" dedim anneme dün, sordum bir de "Üstünde çiçekleri var mı?" diye. "Mevsimi değil daha" dedi. "İyi" dedim, "Dursun sizde biraz daha, daha mevsimi gelmeden heba etmeyeyim ben" Annem ona gözü gibi bakıyor, mevsimi gelecek, ben de alıp onu eve getireceğim, o çiçek açacak. Balkona koyacağım bu defa evet, suyunu da eksik etmeyeceğim. Gözünün içine bakacağım güzel kokusunu benden esirgemesin diye. Sonra çoğaltacağım onun sayısını. Lavantayı benim kadar çok seven canım arkadaşıma giderken birkaç dal koparacağım onun için.
Onun gözündeki ışıltı, lavantanın kokusu...
Daha ne olsun...

Şöyle dumanı tüten bir fincan earl grey çay olsa, nefis çikolatalı kurabiyeler...
En büyük koltuğuma kurulsam, güneş vursa camdan usulca, sol omzuma.
Dergilerimi alsam yanıbaşıma, hayaller kursam...
...

Tereyağını krema kıvamına getirirken, o caaanım hamuru yoğururken, şekil verirken kendimden geçiyorum.


Bir de ev o enfes tereyağı kokusu ile dolunca... Yanında da her çeşit kahve olunca...


Hepsi tek tek denendi de bir tek bu pandaya kıyılmadı, çok masum bakıyor ondan mıdır nedir?

Yine yaz geldi, gitti gidiyor derken...
Denizdi, tatildi, gezmeydi, tozmaydı derken uzak kalıvermişim yine hiç farkettirmeden.

Ben bu arada...
Hayallerimi gerçekleştirmişim, umutlarımı beslemişim, içimdeki çocuğa masallar anlatıp daha da renklenmişim.

Şimdilik 'ce, eee' yapmaya geldim.

Tatil sonrası ben bir hayli tembelleşmiş olabilirim, affola.
Zaten yaz da gelmiş, benim mevsimim, ohh...Dünya bana dönüyor!

Bu arada bakıyorum da defterime, ne çok kabarmış.
Balkon kapısına sineklik takılmış, evdeki her delik silikonla kapatılmış, ohhh bu yaz mis, böcek derdine de elveda!

Perdelerin ölçüleri alınmış, en kısa sürede dikilip asılmalı, bahar geçti, yaz geldi.
Klimalar da en kısa sürede temizletilmeli.
Bir Tivibu meselemiz var, çözülmeli, müşteri hizmetleri sabrımı zorluyor :(
Fotoğraf makinesi servise verilip objektifi temizletilmeli.
Sınava çalışmalı, çok çalışmalı.

Sıraya sokulan postlar yazılmalı, blog çok küsmüş :(

Uzun vadede yapılası olan ise kanayan yaramız :)
Tezi yazıp bitirmeli, o bitince de drama projesi yapılmalı. Hayatta yarım bırakılan işler olmamalı ki iç pek bir rahat etmeli, "oh be" demeli.

Bloga girip girip bakmak da neyin nesi? Benim yerime bir başkası yazacak sanki. Bak yine yazmamışım diye kendi kendime kızıyorum heyhat!

Her hafta sonu niyetlendiğim ama bir türlü beceremediğim bir şey var. Her gün gitgide artan dergi arşivimi temizlemek. Ne zaman dolaptaki dergilerimi çıkarsam toplamak niyetiyle daha da dağılıyorum. Dışarıdaki dergilerle daha da çoğalıyorlar ve ben amacımın tam tersi bir durumla karşı karşıya kalıyorum.
En iyisi dolap içlerine hiç bulaşmamak diyor ve sehpanın üstündeki, diğer sehpanın üstündeki ve altındakileri toplayayım diyorum, cık! yine olmuyor. Bir katalog ve bir dergiden vazgeçebildim bugün sadece. Onlarcası yine yerinde, bazılarıysa sadece yer değiştirmiş ve çokça koltukların, halının üzerine dağılmışlar.
Bu hafta sonu yapabildiğim şeyler de var. Film izlemek ve bol bol çikolata yemek. Bak bunu hemen hemen her gün başarıyla gerçekleştirebiliyorum :)
Bu hafta sonu ağır giden King's Speech'den sonra bir çırpıda Taken'ı izledim. Su gibi akıp giden bir film. Liam Neeson'ın oynadığı karakterin zekasına ve filmin kurgusuna hayran kaldım. Ardından bir Türk filmi olan Girdap'ı izledim. Kanım dondu, alt üst oldum, tüylerim diken diken. İzlemediyseniz izleyin ve izletin.
Şimdi bu kadar film keyfi ve çikolatanın enerjisiyle on numara geçer bu hafta...
geçer di mi?
geçer geçer...

Bendeki bu pop art aşkı bitmez.
Son olarak eve bu yastıkları da ekleyince içim daha bir şenlik havasında oldu.

Hafta sonu edindim bu güzel eserleri. Biri benim için biri hediye.
Saatlerce dinledik kendi sesinden Nazım'ın şiirlerini, bilmem kaç kere...

Bir kere soğukluk girmesin araya...Kendimce küstüm. İyi de kime?
Bir varmış bir yokmuş masallarından sonra inatçı keçi girdi masalın sonuna doğru sahneye.
Uzun lafın kısası, uzunca bir çay molasından sonra buradayım, hem de inadına...
Çokça biriktirmiş, çok da özlemiş olarak...

Bir ülkenin internet deneyimi ve tarihinin sansürlerle anılması çok trajikomik bir durumdur. İnternetin özü olan birey haklarının ve bireysel özgürlüklerin kısıtlanması, sosyal medya dünyasının özüne tamamen aykırıdır.

Bizler; Türkiye’nin dört bir yanından profesyonel veya amatör olarak blog tutanlar, internette günlük yaşantılarını ve birikimlerini ve deneyimlerini diğer insanlarla paylaşma hevesiyle tutuşan herkes, gelişmeleri endişe içinde izlemekteyiz.

5846’nci no’lu kanunun esnekliğinden mütevellit, 1 Mart 2011 günü, Google’a ait olan ücretsiz blog servisi Blogspot, Digiturk grubunun açmış olduğu dava sebebiyle erişime kapatılmıştır. Süper Toto Süper Lig’in yayın haklarının sahibi olan Digiturk bu davada, korsan olarak LigTV yayını yapan kişilere karşı kendi haklarını savunmak amacıyla hukuki süreç başlatmıştır. Ancak ilgili kanun gereği yasaklamaların, sitelerin adresleri ve alt-domainleri üzerinden değil; IP adresleri üzerinden yapılması sebebiyle Blogspot’a ait birçok ilişkili IP aralığı erişime kapatılmıştır. Böylelikle de binlerce blogger’ın kişisel sitesi sansür kurbanı olmuştur. Bazı bloglara bazı anlarda girilmesinin sebebi ise aynı IP üzerinde birçok blogun yer alması ve aslında her IP’nin yasaklanmamış olmasıdır.

İlgili kanunun esnekliğini ve nelere yol açtığını geçmişte birçok kez görmüşken, devlet sansüründen dolayı binlerce site yasaklanıyorken, Digiturk ve Google’dan daha duyarlı davranmalarını beklemek tüm blogger’ların hakkıdır. YouTube’daki korsan maç yayınlarını kaldırmak için yapılan özel yetki anlaşmasının bir benzerinin de Blogspot için yapılması ihtimal dışı değildir. Bugüne dek Digiturk ve Google bu konuda masaya niçin oturmamışlardır? Google kendi kullanıcılarının hakkını neden savunmamaktadır? Digiturk böyle bir topyekün sansürün yaşanacağını bile bile neden hâlâ, tek amaçları düşüncelerini diğer insanlarla paylaşmak olan bloggerları mağdur etmektedir? Öte yandan, Türkiye Cumhuriyeti’nin yasa koyucuları, vatandaşlarının ifade özgürlüğü hakkının gasp edilmesine neden hâlâ göz yummaktadır?

Kaldı ki bu korsan yayınları yapan kişiler, teknik bilgileri yüksek olduğundan bu yasaktan etkilenmemektedir. Tam tersine bu sansür, tek amacı blog tutmak olan internet kullanıcılarını etkilemektedir.

Digiturk, Google ve Türkiye Cumhuriyeti devletini artık bu sansür ayıbına karşı duyarlı olmaya, tüm sansür karşıtı internet kullanıcılarını bu harekete katılmaya ve tüm basın mensuplarını ifade özgürlüğüne destek vermeye davet ediyoruz.

Tüm Blogger’lar adına,

Bloguma Dokunma

30-31 Aralık 2010

Masal bu ormanda geçer. Masal kahramanları ormandan ayrılmak istemez.
Orman büyüktür, çoook büyük, çok kara, çok orman.
Kara orman pastası da vardır üstelik ormanda. Bir dolu orman, lezzetli ve renkli...

Bu baykuş sevdam da ne olacak bilmem. Ama şunların şirinliğine dayanmak ne mümkün!



hele bu çerçevelerle ah neler yapmak geçiyor aklımdan :)



500 parçalık bu küçük! koleksiyonum ve alttaki 50 parçalık malzemelerin her birine tek tek ve sevgiyle baktım ben!

Neden ben kuaför koltuğuna oturduğumda mutlu olmuyorum ki? Hani kadınlar depresyona girdiklerinde kendilerini iyi hissetmek için hemen saçlarıyla uğraşmaya başlarlardı?

Pekçok konuda olduğu gibi bu konuda da aykırı olan ben asıveriyorum suratımı birden. Neden bilmiyorum. Mutsuz da olmuyorum ama, durgun oluyorum diyelim. Böyle şaşkın gibi kalıyorum koltukta. 2 gün önce de böyle günlerden biriydi işte. Bir baktım kendime aynada, sanki zorla oturutmuşlar beni oraya.
Ama sonucu süper oldu! Saçlarım şimdi inanılmaz parlıyor ve rengi yüzüme çok yakıştı. Şimdi saçlara bakım zamanı. 10 haftalık bir bakım uygulayacağız ve biraz da kestireceğim.
Saçlarım parladığı, bakımla daha da güzelleşeceği ve kesimle hareketleneceği için çok mutluyum.

Sanırım şimdi anlıyorum...
Saçların güzelse sen de güzelsin.
Saçların iyi görünüyorsa kendini iyi hissediyorsun.
Demek ki ben bu konuda süreç değil sonuç odaklıyım :)

Almanya'dan sonra Fransa hiç iyi gelmemişti. Fransızlar öfkeli, suratsız, Fransa tehlikeli, trafikte saygı Türkiye'yi aratmıyor. Fransa'nın en iyi bölgelerinden biriymiş bir de!

İlk gece çantamızı kollayacağız diye gözümüzü dört açtıktan sonra, ertesi gün resmen can havliyle kaçtık. Almanca, Fransızca, İngilizce, Türkçe karmaşası da cabası :)

28 Aralık 2010