Neden ben kuaför koltuğuna oturduğumda mutlu olmuyorum ki? Hani kadınlar depresyona girdiklerinde kendilerini iyi hissetmek için hemen saçlarıyla uğraşmaya başlarlardı?

Pekçok konuda olduğu gibi bu konuda da aykırı olan ben asıveriyorum suratımı birden. Neden bilmiyorum. Mutsuz da olmuyorum ama, durgun oluyorum diyelim. Böyle şaşkın gibi kalıyorum koltukta. 2 gün önce de böyle günlerden biriydi işte. Bir baktım kendime aynada, sanki zorla oturutmuşlar beni oraya.
Ama sonucu süper oldu! Saçlarım şimdi inanılmaz parlıyor ve rengi yüzüme çok yakıştı. Şimdi saçlara bakım zamanı. 10 haftalık bir bakım uygulayacağız ve biraz da kestireceğim.
Saçlarım parladığı, bakımla daha da güzelleşeceği ve kesimle hareketleneceği için çok mutluyum.

Sanırım şimdi anlıyorum...
Saçların güzelse sen de güzelsin.
Saçların iyi görünüyorsa kendini iyi hissediyorsun.
Demek ki ben bu konuda süreç değil sonuç odaklıyım :)