Dün eğitimim vardı. Eve dönerken her zamanki gibi gözüm kırtasiyelerde tabi :) Birinden içeri girdim. "Scrapbooking malzemeleri var mı sizde?" dedim. İşte bu! Tam da beklediğim bakış. "Ben de bundan korkuyordum" dedim adama, güldük. Biraz tarif ettim, "çocuklar için şunlar var bizde" dedi. Çocuklar için değil onlar! vee küçük yeşil bir şekilgeçim oldu :) Sonra bana tam da istediğim gibi bir yeri tarif etti. Bildiğim bir yerin bilmediğim bir şubesiyle karşılaşmanın mutluluğuyla daldım içeri. Aman tanrım burası cennet! Oldukça uzun süre gezdim, bakındım, sordum. Ve şimdilik kendimi tutarak sadece bir desenli kağıt ve şekilgeç bir makas aldım.

Çılgınlar gibi mutlu oldum! Altı üstü bir şekilgeç makas, bir şekilli delgeç, bir de desenli kağıt değil mi? Öyle değil işte!

Sokakta gülümseyen ve sekerek yürüyen birini gördüklerinde deli olduğumu düşünmüşler midir?

Annem haklı olabilir mi? Ben hiç büyümeyecek ve delinin teki olabilir miyim? :D