(Fotoğraf makinem şu an bende olmadığından, fotoğraf idare edecek artık, cep telefonundan...)

Zeynep "giy, git" demişti oysa ki...

Bu sabah yine inanılmaz yağmur vardı İzmir'de...Sabah servise ulaşana kadar ve küçük göletleri aşarken sağ kolum ve paçalar ıslandı. Servisten inip ofise geçene kadar da dizlere kadar sırılsıklam ve sağ kol biraz daha fazla...

Oysa ki bugünün yarım gün olmasından hareketle bir kaçamak yapıp çaktırmadan siyah ve deri spor ayakkabılarımla işe gidecektim :) Çıkışta Alsancak'a gideceğim için çok rahat olacaktı ama nerdeee...Nereden çıktı bu yağmur? Çizmelere talim yine. Ofiste küçük bir ısıtıcı yardımıyla kurudum neyse ki. Yağmura öfkem geçmiş değil tabi...

Uzun zamandır direndiğim yağmur botlarına 1 hafta önceki yağmur felaketinde sahip olmaya karar vermiştim. Salt moda uğruna giyilmesi, 2 kişiden birinin ayağında olması, 'şu adını bile telaffuz etmek istemediğim mağara adamı botları gibi' görgüsüzce kullanılıyor olmasının verdiği rahatsızlık nedeniyle "yok yok" diyordum. Üzerine bir de yaşı biraz elverenlerin yaptığı "biz çocukken giymeye utanırdık onları, şimdi moda oldu" yorumları :) Sabah ıslak muhabbetler yaparken arkadaşlarıma bugün yağmur botu alacağımı söylediğimde duyduğum "aaa hem çok moda onlar" yorumları da beni haklı çıkarıyordu tabi :)

Karar verdim, mağara adamı botlarına benzemiyor bu iş. Zira Ağustos sıcağında şortların altına giyilen o tasarım felaketi çirkin şeyleri asla hoş görüyor olmayacağım! Yani yağmur botları artık gerçek bir ihtiyaca dönüşmüş durumda. Özellikle bu yıl pek bir yırtık olacağını tahmin ettiğim İzmir'in göğü karşısında :)

Velhasıl sabah karar verdim, Zeynep'in yanına gideceğim ya, sonrasında adres de belli, gidip oradan alacağım.

Zeynep'le lafladık bol bol, yedik, içtik, sohbet ettik. Onunla da konuştuk nerede neler var diye, o da istiyor onlardan. Normalde kapısından içeri girmeyeceğimiz birkaç ayakkabıcı var yol üstünde, nasılsa plastik çizme dedik oralara da bakmakta fayda var! Eeee hadi bana müsaade, ulvi bir görevim var, taktım ya kafaya bugün alacağım. Bu arada hava süper sanki sabah seller basmadı İzmir'i! Günlük güneşlik! Çıktım bir güzel yürüyorum. Mağazaların birinden içeri girdim, çıktım, sonra öteki, öteki...Aradım Zeynep'i, şok tabi biz...3 dandik ayakkabıcıda fiyatlar 75 ve 90 TL. Fırsatçılık diye buna derler, yok daha neler... Çin işi, dandik plastik yahu. Woz bile 120 TL, İtalyan. Anlaşıldı, aklımdaki yere gideyim ben başka bir yere daha bakmadan. Girdim içeri, beğendim aldım, süper. Zeynep'e bir MMS attım, o da çok beğendi, "giy, git" dedi, "yok" dedim, "yağmur yok".

Çıktım, 3 dakika yürüdüm, yağmur, elimde yağmur botları...Yine yakaladın beni ama bu sefer fazla ıslatamadın...

Korkmuyorum artık senden hain yağmur!

ve one more rainy day için buraya!

oldukça soğuk hem de...
sorguluyorum birçok şeyi...
zorunlu ihtiyaçlarıma bile ayıracak vakit yokken hem de.

ondan mı zonkluyor başım bilmem...
nefesim bundandır mı, kesiliyor?

bedenin buradayken ruhun evinin koltuklarında oturur mu? oturuyor işte!
en sevdiği fincanıyla kahve mi içmek ister ruhun? istiyor!

beynimin zonklaması geçince, az biraz da nefes alabilince biliyorum bir yol açılır bana.
bu hep böyle olmadı mı?
oldu!