2 gündür evlere şenliğiz...Zeynep kuziyle 2 gündür çok eğlendik. Dün gecenin bir yarısı gülme krizlerine girdik. Arka arkaya filmler, bütün gün yemek içmek o biçim. Her gün tiramisu yaptık :) Bugün Zeynep, Gürkan, Eylül ve Ayşegül de geldi. Sonra Barış, sonra annem, Kerem ve Bahriye. Hiç boş kalmadık. Yoğun ötesi geçecek bir haftaya iyi bir başlangıç yapacağım için keyifliyim...Ve hafta sonu için çok heyecanlı...












Dün, önce Mükemmel Bir Gün'ü sonra Prestij'i izledik. Mükemmel Bir Gün beklediğim gibi değildi, biraz hayal kırıklığı yarattı açıkçası, havada kaldı, yarım bıraktı bizi. Prestij'i izlemeyi ne kadar ertelemişim, ne büyük hata! Böylelikle Prestij de uzun zaman etkisinde kalacağım filmler arasına girdi.

Düşüncelerime söz geçiremiyorum.

Düşüncelerime hakim olamadığımdan hareketlerimi de kontrol edemiyorum.

Trafik ışığı ve arabaların farkına varmadan yola atlamam bundan...Benden önce yola atlayana (ki o refleksle kendimi yola attığımı düşünüyorum) çalınan korna ile kendime geldim. Neyse ki küçük bir adım atmışım da arabanın oldukça yakınımdan geçmesiyle kurtardım paçayı!

Yanıma aldığım mandalinalardan bir tanesine bile dokunamadığım, koskoca günde teyzemi arayacak 2 dakika bile bulamadığım koşturmacalı bir gün.

Yetişecek işler, gönderilecek mailler, alınacak notlar, onay verilecek sayfalar kıskacında boğulmamak için arada bir kafamı kaldırıp nefes almaya çalışıyorum o kadar.


"Post"u yazarken telefonumun hatırlatması çalıyor.

Her dakika notlar alıyorum, her yerde. Onu atlama, bunu unutma...

Cuma akşamı bilgisayar başında geçiyor, Cumartesi'nin neredeyse tamamı matbaada...

Neyse ki kalan kısmı evde kuziyle film seyrederek...

Dışarıda hava tüm acımasızlığıyla insanları üşütürken sıcak evde sıcak içeceklerle sıcak sohbetler eşliğinde...

Haftalardır işlerimi yetiştirmek için çırpınıyorken son bir hafta kala yoğunluğum iyice arttı.
Yoksa içim rahat etmeyecek biliyorum, mutlaka işlerimi bitirip gitmeliyim, büyük takıntım!
Bu nedenle deli gibi yoğun olsa da rengarenk olsun Cuma!

Benim arşivci bir tarafım var, çok da sevdiğim yanım. Sandığa el attım bu akşam biraz. İzmirliler için en iyi 10 hafta sonu adresine rastladım, Hürriyet'in en iyi 10 serisinden; gitmediğim görmediğim yer neredeyse yok. Zamanla oynayan filmler cezbediyor konulu gazete haberi; hepsini izlediğim, arşivimde de bulunan Eternal Sunshine of the Spotless Mind (Sil Baştan), Koş Lola Koş, Kelebek Etkisi, Benjamin Button'ın Tuhaf Hikayesi ve diğerleri, Ege'in incileri konulu orta sayfa haberi; Birgi, Cunda, Karaburun, Urla, Tire, Datça, Foça, Milas, Ula ve tek görmediğim yer Assos., Pause The City-Play The Game kartları eğlenceli mevzusu, 2008 yılından Dana Ferhat için yazılmış Kanat Atkaya'nın köşe yazısı, bitkilerin faydaları, gazetelerin İK konulu haberleri, beğendiğim gazete ilanları ve daha neler neler...Çok eğleniyorum çoook!

bazen en sevdiğin, özenle ve profesyonelce hazırlanmış yemeklerin bir arada sunulması...
-hem de anne elinden-
bazen en sevdiğin pizzayı eve söylemek...
bazen sevdiğin restorandaki menüdür.
bazen de 1-2 wasa dilimini keyifle götürmektir.
Nihayetinde karın doyurmak değil mi amaç?

Yeni bir rotamız daha var. Yeni yolculuklarımız olacak.
Bizi bütün misafirperverliğiyle karşılayacak, birkaç parçasını yanımıza alıp götüreceğimiz görülesi, yaşanılası yeni yerlerimiz.
Şimdiden heyecanlıyım. Daha Nisan'a çok var, belki Mayıs'a.
Yine fotoğraf çekmekten sol göz biraz buğulu görecek, yine kollar ağrıyacak. Ama olsun gözler bayram edecek, yürekler bayram... Sohbetler şenlikli, gülümsemeler limitsiz...Ciğerlerde oksijen patlaması.
Hadi hayırlısı!

Ne doğru yazmış Salim bey. Bir seçimle başlıyor aslında her şey. Sonra yine seçimlerinle adımlarını atıp yolunu sen belirliyorsun. Benim yollarım hep açıktı. Elbette çok çabaladım, elbette çalıştım, belli savaşlar verdim. Şimdi şu aralar da yollarım yine açık, her anlamda.























Çok iyi hatırlıyorum bu kitabı ilk aldığım zamanı. Eskişehir'de öğrenciydim, hazırlık sınıfında okuyordum henüz. En çok kitabın adı etkilemişti beni, adı üstünde bir başlangıç kitabıydı. Salim bey'i de iyi biliyordum. İzmir'li olmasından dolayı ayrı ilgileniyordum. Ajansını İzmir'de kurmuş olmasından da mutluluk duymuş sonrasında kapatmış olmasına çok üzülmüştüm. -10 yıl sonra kitabımı imzalatmak ve birlikte çalışmak kısmet oldu.-

Sonra benim için yolculuklar başladı, hiç bitmeyen yolculuklar...Önce Eskişehir-İzmir yolculukları hem de her hafta sonu. En büyük ve en sevdiğim yolculuğum hiç kopamadığım İzmir'e dönüş yolculuğum...Yeni okul, yeni ortamlar, yeni arkadaşlıklar, yeni...yeni...yeni...Sonrası da hep hızlı gelişti. İlk iş sonra yeni bir iş...

Yolculuklar hiç bitmiyor...

Biliyorum bu ara konseptim hep yolculuk. Ama bunun başka başka nedenleri de var...

Sevdiğim insanlardan ve anılarımdan biriktirdiğim muhteşem bir hazinem var benim. Bavulum dolu yani... Kendi içime yolculuk ettiğimde hepsiyle tek tek selamlaşıyorum. Enerjim, huzurum, mutluluğum onlardan... Hepsini çok seviyorum ve kadehimi onlara kaldırıyorum...İyi ki varsınız!

Nedenini bilmiyorum çok da ilgilenmiyorum...Pazartesi sendromum yok bu gece, ondan bahsediyorum. Restart oldum, refresh oldum...Hazırım...

hiç büyümeyenlere, büyümemek için diretenlere!
inananlara, umudun gücünü bilenlere, inatçılara...
masal kahramanlarının bir gün kapısını çalacaklarını düşünenlere...
işaretleri takip edenlere...

Yok yok hiç yaramıyor bana evde durmak. Salon ile mutfak bir olunca salondan çok mutfakta yaşıyorum. Mutfak bana göz kırpıyor ben ona hiç dayanamıyorum. Yok kek yapayım, yok kurabiye yapayım. Şimdiden yarına Tiramisu yapmayı planlıyorum.
Evdeki yüzlerce tarifin her birini denemek zorundayım sanki...
...
...
Evet evet denemeliyim... :)

Gün, evdeki muhteşem kek kokusu ile başladı. Gözümü açıp mutfağa daldım, hemen yeni bir tarif peşine...Malzemeler birer birer tezgahın üzerinde yerini aldı. Yeni mikserin marifetlerini görelim bakalım.
Kek pişti, hazırlıklar tamamlandı, Gülbahçe'ye doğru yolculuk başladı, 35 numaralı 2. evimize...
Çay demlenmiş, köy yumurtaları hazır. Bahçemizin zeytini, kendi zeytinyağımız, domates sofradaki yerini almış. Yeni alınmış sıcak kara fırın ekmeği kesilemeyecek kadar sıcak. Bir de teyzeler, dayılar, kuziler olunca muhteşem kahvaltı kaçınılmaz.

Bu hala devam etmekte olan uzuuun tatilin faydalarını say say bitmez.
Ailemle uzun uzun keyifli zamanlar geçirmek, anneyle bol bol gezmek ve alışveriş yapmak, kardeşi motor tepesinde sağa sola sürüklemek, 6 aydır spor salonunda bıraktığım spor ayakkabılarımı almak, banyodaki radyonun pillerini değiştirmek, yeni aldığım mikseri kutusundan çıkarıp yerine koymak, boşalan meyve standını meyveyle doldurmak, sevdiğim fotoğrafı çerçeveye koymak, 'fotoğraflarımı ver' diye ağlayan eş dost için fotoğraf arşivimi taramak, eskiyen bulaşıklığın yerine yenisini koymak, biten bulaşık deterjanın şişesini doldurmak, 3.posta giymediklerimi ihtiyacı olanlara vermek üzere toplamak, pijama koleksiyonumu yenilemek, ütülenecekleri toptan ütücüye teslim etmek, duvara/kapı koluna/dolap kapağına bir şeyler daha asmak, başucuma gece lambasını yerleştirmek, aileye yeni katılan ufaklığı görmeye gitmek ve onun için alışveriş yapmak, sevdiklerim için hediyeler almak, uzun arkadaş ziyaretleri yapmak, kitabımın sonuna gelip yeni kitap için heyecanlanmak, uzun bir süredir aradığım kurabiye kalıplarına kavuşmak, izlemek istediğim filmleri izlemek, bayramda sevdiklerimle olmak ve son zamanların en güzel sürpriziyle karşılaşıp mutluluktan ağlamak...
Ben bir bayramdan başka ne isterim ki?

Yeni bakışlar aradığımdan mı, kendimi dünyanın kötülüklerinden, savaşlarından korumak istediğimden mi bilmem daha çok seviyorum bu aralar okumayı...Kitaba sarıldığımda o dünyaya öyle bir giriyorum ki kafamı kaldırdığımda afallıyorum...Bu fotoğraf bu amaçla çekilmemişti aslında, onların dış renkleri cezbediyor beni, her gün masamda defalarca gördüğüm renklerim onlar...
Her zaman renkleri sevdim ben ama bu aralar daha mı çok düşkünüm? Belki de, her ne kadar buralara bir türlü gelmeyi beceremese de, kışın kapıda olması, karanlık, soluk ve koyu renklerin gelecek olması beni renklere daha çok çekiyor. En renkli fotoğrafları çekmek istiyorum şimdi, sanki kaçırmak istemeden güneşin son renklerini...
İçim yine kıpır kıpır, rengarenk, ofiste güneş sırtımı ısıtıyor, ofisin sabahki görece sessizliği, önceki günlerdeki fırtınaların dinmesi...Önümüzdeki günlerde beni bekleyen tufanlar korkutmuyor bu nedenle beni...